Απόστολος Δ. Τσιοβάρας, Graphic Designer/Art Director(φωτ. Αλέξανδρος Ευθυμιόπουλος)
O Απόστολος Τσιοβάρας της Cursor αποκαλύπτεται…
Συνέντευξη στον Λευτέρη Παπαστεργίου
Πως γίνεται να μένεις και να δημιουργείς στη Λάρισα, μα το όνομά σου να ταξιδεύει από την Ανατολή μέχρι τη Δύση; Στην εποχή του διαδικτύου, δεν είναι ακατόρθωτο. Ωστόσο, γιατί δεν το πετυχαίνουν όλοι; Τι είναι αυτό που τους διαφοροποιεί; Ένα μελαγχολικό απόγευμα της προηγούμενης εβδομάδας συναντώ τον Απόστολο Τσιοβάρα της Cursor, με σκοπό να δώσω απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα. Ο Απόστολος δεν είναι απλά ένας γραφίστας. Είναι ένας καλλιτέχνης. Ένας άνθρωπος που με την δική του μορφή τέχνης εκπροσωπεί τη Λάρισα σε ολόκληρο τον κόσμο. Τι σκέφτεται και τι ονειρεύεται λοιπόν ένας νέος άνθρωπος ο οποίος «γεννά» εμπορικές ταυτότητες και νέες γραμματοσειρές, ο οποίος σχεδιάζει το «διαβατήριο» ενός προϊόντος για το εξωτερικό και πριν από πολλά χρόνια προτίμησε τη Λάρισα από τη Νέα Υόρκη; Και ποια η σχέση του με την διάσημη, σκανδαλώδη συλλέκτρια έργων τέχνης, Πέγκυ Γκουγκενχάιμ;
Να πιάσουμε την ιστορία από την αρχή; Πως ξεκίνησαν όλα;
Να την πιάσουμε από την αρχή. Από μικρός ήθελα να γίνω ζωγράφος. Ο πατέρας μου ήταν επιπλοποιός. Κάποια στιγμή λοιπόν, τέθηκε το εξής δίλημμα: σχεδιαστής επίπλων ή κάτι άλλο; Αποφάσισα λοιπόν να γίνω γραφίστας. Η απόφαση μου αυτή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «οικογενειακή απόφαση». Και το λέω αυτό επειδή το συζήτησα με τους γονείς και το νονό μου, πρόσωπο κι αυτό στο χώρο του επίπλου, και κατέληξα τελικά στην απόφασή μου. Πάντοτε αγαπούσα το σχέδιο. Κάπως έτσι η δεκαετία του 1990 με βρήκε, στις αρχές της, να σχεδιάζω τις αφίσες για τα τότε rave party. Μετέπειτα πήγα στο «Πολύτεχνο» στο Νίκο τον Σαμαρά και λίγο αργότερα στη διαφημιστική του Γιάννη Τζήκα. Τον Δεκέμβριο του 2001 σχεδιάζω το lay out για το “Καπα Style”. Ακολουθούν, από τον χώρο των περιοδικών το “Exit”, το περιοδικό της Εξόδου και το “in & out”. Τον Σεπτέμβριο του 2002 ανοίγω το γραφείο μου.
Και κλείνει ο κύκλος των περιοδικών;
Ναι. Εκεί ανακάλυψα και εξειδικεύτηκα, αν θες, στο logo & brand designer…
Μίλησε μου λίγο παραπάνω γι’ αυτό
Στην Αμερική το λένε “story tellers”. Με ένα όνομα, πρέπει να μπορείς να αφηγηθείς μια ιστορία.
Τι χρειάζεται γι’ αυτό;
Φαντασία και ευστροφία. Και φυσικά ταλέντο
Τι είναι το «ταλέντο»;
Είναι η δική σου πινελιά. Αυτό που διαθέτεις αποκλειστικά εσύ.
Έχουν όλοι οι άνθρωποι ένα ταλέντο;
Ναι…
Γιατί κάποιοι δεν το ανακαλύπτουν;
Επειδή εφησυχάζουν…
Φτάνει μόνο το ταλέντο για να πετύχεις;
Όχι φυσικά. Χρειάζεται σκληρή δουλειά και τύχη.
Φωτ. Μιχάλης Κορώνης
Για μένα η δουλειά μου είναι ευχαρίστηση. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν ησυχάζω ποτέ. Το μυαλό μου δουλεύει συνεχώς. Σταματά, μόνο όταν κοιμάμαι, και γι’ αυτό δεν είμαι και τόσο σίγουρος…!»
Έμπνευσή σου;
Τα πάντα. Η ίδια η ζωή. Ότι βλέπω και ακούω. Η έμπνευση έρχεται απ’ όσα ζεις.
Τι είναι για σένα η δουλειά σου;
Για μένα η δουλειά μου είναι ευχαρίστηση. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν ησυχάζω ποτέ. Το μυαλό μου δουλεύει συνεχώς. Σταματά, μόνο όταν κοιμάμαι, και γι’ αυτό δεν είμαι και τόσο σίγουρος…!
Όνειρό σου;
Να μείνει το όνομά μου στη γραφιστική. Αυτό θέλω, όχι λεφτά.
Η σχέση σου με τα λεφτά;
Είναι καλή. Θέλω να πληρώνομαι για τη δουλειά που κάνω. Δεν είμαι φιλοχρήματος, αλλά είμαι επαγγελματίας.
Ξέρω πως έχεις αναλάβει και projects στο εξωτερικό
Ναι. Στην Ευρώπη, σε Αγγλία και Γερμανία, αλλά και στη Κίνα.
Πως έγινες γνωστός εκεί;
Είτε μέσω εξειδικευμένης ηλεκτρονικής πλατφόρμας, κορυφαίας στο είδος της, που φιλοξενεί και τις δικές μου δουλειές (behance.net), είτε μέσω πελατών και συνεργατών μου που έχουν αναλάβει τα δικά τους projects εκεί, είτε μέσω εκδόσεων διεθνών, πάνω στο αντικείμενό μου (όπως το los logos) στις οποίες έχω την τιμή να έχουν επιλεχθεί δουλειές μου…
Πες μου για το εξωτερικό λοιπόν…
Είναι μια πρόκληση. Μια πρόκληση διαρκείας. Μέρη και άνθρωποι με διαφορετικές κουλτούρες, που σου ανοίγουν νέους ορίζοντες και τελικά κάνουν το όνομά σου γνωστό σε μεγάλα κέντρα του κόσμου.
Φαντάζομαι πως το να συμμετάσχει κανείς σε τέτοιες εξειδικευμένες, κορυφαίες εκδόσεις του χώρου σας, δεν είναι και συνηθισμένο στην Ελλάδα
Όχι. Είμαστε μετρημένοι από την Ελλάδα. Μπήκα στο los logos (ΣΣ κάτι σαν τη Βίβλο των σχεδιαστών λογοτύπων) σχεδιάζοντας το λογότυπο του S’il Vous Plait, το γνωστό bar-restaurant της Λάρισας και η γραμματοσειρά μου Peggy (εμπνευσμένη από τη ζωή και το έργο της Πέγκι Γκούγκενχαϊμ), παρουσιάστηκε ως άρθρο στο page-online.
Γιατί λοιπόν δεν επέλεξες να ζήσεις και να εργαστείς στο εξωτερικό;
(Γελάει) Το 2005 μου τέθηκε το δίλημμα: Νέα Υόρκη ή Λάρισα;
Και απάντησες Λάρισα;
Ναι.
Γιατί;
Γιατί φοβήθηκα.
Τι;
Μήπως δεν πετύχω. Παρέμεινα, έσκυψα το κεφάλι και είπα μέσα μου: «Στη Νέα Υόρκη αλλά από τη Λάρισα…»
Ποιο είναι τελικά το πρόβλημα της Ελλάδας;
Είναι αυτό ακριβώς που έχει και η Λάρισα: δεν έχουν ταυτότητα.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Ο βασικός λόγος είναι πως δεν αγαπάμε αληθινά τον τόπο μας, την πόλη μας. Και αν δεν αγαπήσεις τον τόπο σου τότε «μηδέν από μηδέν… μηδέν». Φυσικά, υπάρχει και τεράστιο έλλειμα παιδείας.
Βρίσκεσαι πίσω από μερικά από τα πλέον επιτυχημένα λογότυπα προϊόντων. Θα μου πεις το δικό σου Moto;
Δεν έχω!
Πως γίνεται αυτό;
Νομίζω πως δεν με ικανοποιεί τίποτα, αν το φτιάξω για μένα…
Πως αισθάνεσαι λοιπόν που το όνομα σου ταξιδεύει πλέον σε ολόκληρο τον κόσμο;
Υπέροχα. Κι αυτό γιατί μαζί με τις δικές μου δημιουργίες, ταξιδεύουν και τα προϊόντα των πελατών μου.
