Η Μελίνα ήταν μοναδική – Ακολούθησα ένα διαφορετικό μονοπάτι για να προσεγγίσω το ρόλο – Στο τρίτο έτος που σπούδαζε μαθηματικά τα παράτησε και πέρασε στην Σχολή του Εθνικού Θεάτρου – Το Θεσσαλικό Θέατρο έχει εξαιρετικές συνθήκες για τους ηθοποιούς, θα ήθελα να συνεργαστώ ξανά
Συνέντευξη στον Πάνο Γαρουφαλιά
Η Αθηνά Σακαλή είναι μια νεαρή Λαρισαία ηθοποιός που φέτος κλήθηκε στο Θεσσαλικό Θέατρο να ενσαρκώσει ένα δύσκολο και απαιτητικό ρόλο στην παράσταση «Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια». Τον πρωταγωνιστικό ρόλο που ενσάρκωσε η ξεχωριστή Μελίνα Μερκούρη στην κινηματογραφική εκδοχή του έργου. Η ίδια προσέγγισε το ρόλο από ένα «διαφορετικό μονοπάτι». Άλλωστε όταν ο θεατής δει την παράσταση μάλλον έχει ήδη ξεχάσει την κινηματογραφική εκδοχή, όπως αποδεικνύει η θέρμη και η προσέλευση των θεατών σε κάθε παράσταση.
Η «Στέλλα» του Θ.Θ. αποκαλύπτει ότι άφησε τις σπουδές της στα μαθηματικά στο τρίτο έτος για να φοιτήσει και να τελειώσει την Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Τα μαθηματικά μπορούν να περιμένουν. Άλλωστε το θέατρο για την ίδια είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής της, ένα μέσο έκφρασης.
Αναλυτικά η συνέντευξη έχει ως εξής:
Πώς βιώνετε την παράσταση «η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» σε ένα θέατρο που είναι γεμάτο; Πως είναι ο ρόλος της πρωταγωνίστριας που υποδύεστε;
Ο ρόλος μου είναι ένα δύσκολος, αλλά συνάμα και ένας γοητευτικός, ζηλευτός ρόλος. Ήρθε πολύ νωρίς σε σχέση με τα χρόνια που δουλεύω και είναι ευτυχία για εμένα. Κάθε βράδυ η χαρά μου είναι μεγάλη ανεβαίνοντας στη σκηνή. Έχω έναν «κόμπο» στο στομάχι και μια αγωνία. Αλλά μόλις βγω στη σκηνή το απολαμβάνω. Μέχρι να τελειώσει η παράσταση είναι ένα ξεχωριστό ταξίδι που το βιώνω με μεγάλη χαρά. Είναι ένα ταξίδι που στεναχωριέμαι που τελειώνει, θα ήθελα να κρατήσει περισσότερο.
Μετά την παράσταση τι σας λέει ο κόσμος;
Οι θεατές είναι ενθουσιασμένοι μετά την παράσταση. Είναι πολύ θερμά τα σχόλια και χαίρομαι γι΄ αυτό. Πάντα ρωτάω εάν είδαν κάτι που δεν τους άρεσε. Έως την τελευταία παράσταση ο ηθοποιός βελτιώνεται.
Υπήρχε στην αρχή άγχος γιατί θα έπαιζες το ρόλο που κινηματογραφικά ενσάρκωσε η Μελίνα Μερκούρη;
Δεν είχα άγχος. Η Μελίνα Μερκούρη ήταν εντελώς διαφορετική από εμένα. Ήταν μία και μοναδική, δεν θα υπάρξει άλλη. Δεν υπήρχε λοιπόν θέμα σύγκρισης. Νομίζω ότι στο ρόλο της παράστασης έδωσαν κάτι τελείως διαφορετικό στη Στέλλα. Ακολούθησα ένα διαφορετικό μονοπάτι. Μιλάμε για ένα θεατρικό έργο και μια ταινία. Οπότε είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Είναι αλήθεια ότι κάποιος έρχεται να δει την παράσταση με την εικόνα της ταινίας, αλλά στο τέλος νομίζει ότι είδε κάτι πολύ σημαντικό και διαφορετικό ως προσέγγιση;
Έτσι θεωρώ κι εγώ. Αυτό μας λένε οι θεατές μετά το τέλος της παράστασης. Η Κυριακή Σπανού έχει κάνει μια παράσταση η οποία δεν θυμίζει την ταινία. Έχει μια τελείως διαφορετική ματιά, πιο σύγχρονη. Παρουσιάζει μια γυναίκα που θα μπορούσε να υπάρχει και σήμερα. Υπάρχει το έντονο στοιχείο της θάλασσας που επηρεάζει και συγχρονίζεται με τη διάθεση της Στέλλας. Το σχόλιο που ακούμε συχνά να λένε οι θεατές είναι ότι «στο τέλος είδαμε την φωτογραφία της Μελίνας και είχαμε ξεχάσει την κινηματογραφική εκδοχή του έργου».
Μαθαίνω ότι έχετε τρομερή αγάπη για τα μαθηματικά. Πως προέκυψε το θέατρο το οποίο φαίνεται να κέρδισε αριθμούς και εξισώσεις;
Το θέατρο είχε έρθει πολύ πριν από τα μαθηματικά. Τα μαθηματικά ήρθαν στην πορεία. Τα αγάπησα στο λύκειο από καθηγητές που μου ενέπνευσαν την αγάπη γι’ αυτά. Φαίνεται πως ήταν κάτι στο οποίο είχα κλήση. Το Θέατρο ήρθε γιατί έπρεπε να έρθει. Δεν υπήρχε θέμα σύγκρισης με τα μαθηματικά. Έδωσα στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πέρασα αρχικά Μαθηματικό στην Αθήνα, αλλά βρέθηκα εκεί για να ασχοληθώ με το θέατρο το οποίο ήταν σημαντικό για εμένα. Όταν ήμουν στη Σχολή μου, στα μαθηματικά στο τρίτο έτος έδωσα και πέρασα στο Εθνικό Θέατρο με την πρώτη φορά. Έκανα παύση στη Σχολή μου και φοίτησα τρία χρόνια στη Σχολή του Εθνικού. Από εκεί αποφοίτησα από την σχολή στα μαθηματικά όχι ακόμη (γέλια).
Τι σημαίνει λοιπόν το θέατρο για σένα;
Το θέατρο είναι τρόπος έκφρασης για εμένα. Ο καθένας έχει τρόπο έκφρασης είτε αυτός είναι η δουλειά του, είτε είναι ένα χόμπι. Το χόμπι είναι το θέατρο και έγινε επάγγελμα. Δεν είναι δουλειά. Δεν μπορώ να δω έτσι το θέατρο. Δεν μπορώ να ζω χωρίς το θέατρο. Μπορεί να είναι σκληρό, έχει πολλές δυσκολίες, θέλει γερό στομάχι, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς το θέατρο.
Πώς ήταν η συνεργασία με το Θ.Θ. και θα ήθελες αυτή να έχει συνέχεια;
Ήταν μια υπέροχη συνεργασία. Έχω να τα λέω ότι το Θεσσαλικό Θέατρο έχει εξαιρετικές συνθήκες για τους ηθοποιούς. Ένιωσα μεγάλη ασφάλεια και ελευθερία για να δουλέψω. Μακάρι να συνεχιστεί η συνεργασία. Για εμένα θα ήταν ευλογία. Είμαι στην πόλη μου, σε ποιο οικείο περιβάλλον. Στην αρχή ήταν δύσκολη η προσαρμογή καθώς έλειπα από την πόλη 10 χρόνια, αλλά πλέον αισθάνομαι πολύ άνετα εδώ και θα ήθελα να ξανασυμβεί. Ο χρόνος θα δείξει….