«Πρόκειται για μια πικρή κωμωδία για την κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος και για το μάταιο κυνήγι της επιτυχίας και του εύκολου χρήματος που πνίγει τις ανθρώπινες σχέσεις»
Συνέντευξη στον Λάμπρο Αναγνωστόπουλο
Λίγο πριν επαναληφθεί για δεύτερη σεζόν στην Αθήνα, στο Θέατρο «Φούρνος», το έργο του Ντέιβιντ Μάμετ «Αμερικάνικος Βούβαλος» σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου, πρόκειται να παρουσιαστεί με την υποστήριξη του Θεσσαλικού Θεάτρου για δύο μόνο παραστάσεις στη Λάρισα. Το εμβληματικό αυτό έργο πέρυσι απέσπασε εξαιρετικές κριτικές και θερμή ανταπόκριση από το κοινό.
Στην παράσταση η οποία θα παιχτεί στην πόλη μας το Σάββατο 29 Οκτωβρίου στις 9 μ.μ. και την Κυριακή 30 Οκτωβρίου στις 9 μ.μ., στο Θέατρο «Κώστας Τσιάνος», συμμετέχουν οι ηθοποιοί Χριστόδουλος Στυλιανού και Πάρης Σκαρτσολιάς, αλλά και ο ίδιος ο σκηνοθέτης, Θανάσης Σαράντος. Μιλήσαμε με τον τελευταίο, για το έργο του Μάμετ και την παράσταση, για την διπλή ιδιότητα του ηθοποιού και του σκηνοθέτη, αλλά και για το Θεσσαλικό Θέατρο στο οποίο επιστρέφει.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Κύριε Σαράντο, σκηνοθετείτε και παίζετε ταυτόχρονα στην παράσταση «Αμερικάνικος Βούβαλος». Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια για την παράσταση αυτή;
H παράσταση παίχτηκε αρχικά σ’ ένα μικρό θέατρο, στο θέατρο «Φούρνος» στην Αθήνα και είχε πολύ καλή απήχηση από το κοινό. Νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον. Είναι ένα έργο του Ντείβιντ Μάμετ από το 1975, μέσα από το οποίο αναδεικνύονται όλες οι παθογένειες της κοινωνίας μας, που θυμίζει πολλές φορές ζούγκλα.
Τρεις μικροαπατεώνες σχεδιάζουν μια διάρρηξη η οποία όμως δεν γίνεται ποτέ. Εγκλωβισμένοι στο μικρόκοσμό τους μέσα σε ένα παλιατζίδικο βλέπουν τις σχέσεις τους να δοκιμάζονται, με τον πιο αδύναμο να γίνεται το εξιλαστήριο θύμα όπως γίνεται και στην πραγματικότητα σήμερα. Συνυπάρχουν τρεις άνθρωποι με όλες τις διαφορές και τα κοινά που έχουν.
Αυτό όμως που τους συνδέει είναι ότι θέλουν να πιάσουν την καλή, καθοδηγούμενοι από την φούσκα του αμερικάνικου ονείρου. Πρόκειται για μια πικρή κωμωδία για την κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος και για το μάταιο κυνήγι της επιτυχίας και του εύκολου χρήματος που πνίγει τις ανθρώπινες σχέσεις.
Τι θέλουν να πουν στο κοινό αυτοί οι τρεις άνθρωποι μέσα από το κυνήγι της επιτυχίας και κυρίως του εύκολου χρήματος;
Είναι τρεις άνθρωποι του περιθωρίου οι οποίοι δεν έχουν ενταχθεί σ’ αυτόν τον κόσμο που αλλάζει γύρω τους. Είναι παλαιάς κοπής άνθρωποι που δεν μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα και σκέφτονται πως μπορούν να πιάσουν το λαχείο της ληστείας. Στο ρόλο του Δασκάλου βρίσκομαι εγώ, τον Ντον υποδύεται ο Xριστόδουλος Στυλιανού και τον Μπομπ ο Πάρης Σκαρτσολιάς.
Το έργο μιλάει ειρωνικά για την αποτυχία του αμερικάνικου ονείρου, δηλαδή για το αέναο κυνήγι του χρήματος και πως μ’ έναν τρόπο τελικά φαίνεται ότι οι τρεις τύποι χάνουν την ανθρωπιά τους. Ωστόσο στο τέλος κατορθώνουν να υπάρξουν μαζί ξανά, μετά την καταστροφή, και σ’ αυτό το σημείο δίνει ο συγγραφέας μια ελπίδα, μια ιδιαίτερη νότα αισιοδοξίας.
Γιατί επιλέξατε αυτή την παράσταση σήμερα;
Μ’ ενδιέφερε πολύ αυτό το έργο γιατί έχει έναν καταιγιστικό ρυθμό και υπάρχει αυτή η αργκό γλώσσα που έχει μεταφραστεί έξοχα από τον Δημήτρη Τάρλοου. Είναι η πρώτη μετάφραση που χρησιμοποιήθηκε για την εμβληματική παράσταση του έργου στο Θέατρο «Εμπρός» από τον Τάσο Μπαντή του οποίου τη μνήμη τιμώ αφιερώνοντάς του αυτή την παράσταση γιατί ήταν ο δάσκαλός μου. Είδα πρώτη φορά το έργο πριν από 25 χρόνια και από τότε δεν έχει χάσει νομίζω καθόλου τη λάμψη του. Μιλάει ανοιχτά και με αμεσότητα στους θεατές και είμαι σίγουρος ότι και το κοινό της Λάρισας και της Θεσσαλίας γενικότερα που εκτιμάει το καλό θέατρο θα αγκαλιάσει αυτή την παράσταση.
Μιλήστε μας λίγο για τον ρόλο σας. Τι άνθρωπος είναι ο Δάσκαλος;
Λέγεται δάσκαλος μάλλον ειρωνικά από τον συγγραφέα. Είναι ένας αμπελοφιλόσοφος ο οποίος προβάλλεται, επιβάλλεται και προσπαθεί πάντα να κερδίσει κάτι, οπότε κινείται κυρίως ιδιοτελώς. Βέβαια είναι και θύμα της εποχής του. Μια μοναχική ύπαρξη, ένας μοναχικός λύκος με όλα τα προβλήματα που κουβαλάει. Έχει χιούμορ και στο τέλος νομίζω ότι γίνεται συμπαθής στον θεατή παρά τον χαρακτήρα του.
Αγαπώ αυτό τον ρόλο και τον καταλαβαίνω, ακόμη και με τα αρνητικά του. Ο συγγραφέας τον σαρκάζει αρκετά, όπως και τους άλλους δυο δηλαδή κι αυτό κάνει ενδιαφέροντες τους ρόλους. Και οι τρεις είναι θύματα του συστήματος που οδηγεί σ’ ένα αδιέξοδο τον σύγχρονο άνθρωπο.
Ο Δάσκαλος αναφέρει μια ατάκα προς το τέλος: υποστηρίζει ότι δεν έχουμε καταφέρει τίποτα άλλο από το να είμαστε άνθρωποι των σπηλαίων όλοι μας. Δηλαδή διερωτάται, πόσο έχει εξελιχθεί ο πολιτισμός μας τελικά μέσα από το καπιταλιστικό σύστημα όπου το μεγάλο ψάρι τρώει πάντα το μικρό; Ο Δάσκαλος αποτελεί έναν ρόλο στοίχημα ούτως ή άλλως γιατί τον έχουν υποδυθεί σπουδαίοι ηθοποιοί στο θέατρο στην Αμερική όπως ο Ντάστιν Χόφμαν και ο Αλ Πατσίνο και ο Γιώργος Κέντρος στην Ελλάδα.
Ηθοποιός ή σκηνοθέτης;
Σκηνοθετώ μέσα από την υποκριτική. Νιώθω πρώτα ηθοποιός κι αν μπορώ να βοηθήσω ή να δώσω μια κατεύθυνση γίνεται μέσα απ’ αυτόν τον δρόμο. Νομίζω ότι ένας σκηνοθέτης του θεάτρου οφείλει να είναι πρώτα ηθοποιός ώστε να δώσει κάποιες κατευθύνσεις στους συναδέλφους. Αυτό μ’ ενδιαφέρει αρκετά γιατί το βασικό εργαλείο στο θέατρο είναι ο λόγος, στον κινηματογράφο είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Η ιδιότητα λοιπόν που ξεχωρίζω είναι του ηθοποιού αλλά είναι δυο δύσκολες, απαιτητικές και ταυτόχρονα γοητευτικές ιδιότητες.
Κλείνοντας, έχετε έρθει ξανά στη Λάρισα απ’ όσο γνωρίζω. Ποια είναι η γνώμη σας για το Θεσσαλικό Θέατρο;
Είναι πολύ συγκινητικό για μένα που έρχομαι ξανά στο Θεσσαλικό γιατί απ’ αυτό το Θέατρο ξεκίνησα ως ηθοποιός με το έργο «Μαρία Πενταγιώτισσα» σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου. Έχω την ευκαιρία να ξαναβρεθώ στο Θεσσαλικό λοιπόν το οποίο είναι ένα εμβληματικό θέατρο πλέον και παίζονται σπουδαίες παραστάσεις.
Χαίρομαι που μας φιλοξενεί η Καλλιτεχνική Διευθύντρια, η Κυριακή Σπανού, μαζί με τους υπέροχους συνεργάτες της και είμαι ευγνώμων που μας δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάσουμε αυτό το έργο. Ξέρετε, εμείς θέλουμε να απευθυνόμαστε στο κοινό της περιφέρειας τον χειμώνα που δεν πηγαίνουν τόσοι πολλοί θίασοι.
Το Θεσσαλικό λοιπόν αγκαλιάζει σχεδόν όλες τις δουλειές μου. Είναι η τρίτη φορά που έρχομαι στη Λάρισα με την εταιρεία «ηθικόν ακμαιότατον». Είχαν προηγηθεί οι παραστάσεις του «Αμερικάνου» και τα «Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη» και τώρα ο «Αμερικάνικος Βούβαλος» και τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.
Ποιος είναι ο Θανάσης Σαράντος
Ο Θανάσης Σαράντος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Αγγλική φιλολογία στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας, υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και σκηνοθεσία κινηματογράφου στην New York Film Academy και στο Watermill Center του Robert Wilson με υποτροφίες από το Ίδρυμα Fulbright, το Ίδρυμα Ωνάση και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, έπαιξε και σκηνοθέτησε παραστάσεις του ελληνικού ρεπερτορίου, ενώ υποδύθηκε αρκετούς ρόλους στην ελληνική τηλεόραση. Ιδρυτής της Αστικής μη Κερδοσκοπικής εταιρείας θεάτρου «ηθικόν ακμαιότατον».
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Δημήτρης Τάρλοου
Σκηνοθεσία-Φωτισμοί: Θανάσης Σαράντος
Σκηνικό- Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Μουσική-Ήχοι: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης
Βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Κακαβούλας
Επιμέλεια κίνησης: Αυγουστίνος Κούμουλος
Βοηθός σκηνογράφου: Φανή Παϊτάκη
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Λέπουρης
Τρέιλερ: Στέφανος Κοσμίδης
Σύμβουλος δραματουργίας: Μάρκος Τσούμας
Παραγωγή: Ηθικόν Ακμαιότατον ΑΜΚΕ
Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will
Παίζουν με σειρά εμφάνισης: Χριστόδουλος Στυλιανού (Ντον), Πάρης Σκαρτσολιάς (Μπομπ), Θανάσης Σαράντος (Δάσκαλος)
Προπώληση: VIVA.GR
Εισιτήρια: 16 € (κανονικό), 12 € (μειωμένο, φοιτητικό, άνω των 65).
Πληροφορίες – κρατήσεις θέσεων τις ημέρες των παραστάσεων στο: 2410 533417 (10:00-14:00 και 18:00-21:00)
Διάρκεια: 95’
Κατάλληλο για άνω των 15 ετών.