Συνέντευξη στον Λάμπρο Αναγνωστόπουλο
Η παρουσίαση του βιβλίου του Αργύρη Γιουρούκη με τίτλο «Ρέκτης» έγινε από το Πολιτιστικό Κέντρο Εκπαιδευτικών νομού Λάρισας, σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού κι Επιστημών του Δήμου Λαρισαίων, τον Σύλλογο Εργαζομένων Περιφέρειας Θεσσαλίας, τις εκδόσεις «Γράφημα» και το βιβλιοπωλείο «Καλτσάς», στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο.
Ο κ. Αργύρης Γιουρούκης είναι εκπαιδευτικός, πρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου Εκπαιδευτικών ν. Λάρισας (ΠΟ.Κ.Ε.Λ.), ήταν υπεύθυνος της Θ.Ο.Ε.ΛΑ. (Θεατρικής Ομάδας Εκπαιδευτικών Λάρισας) και γραμματέας στον Μορφωτικό & Πολιτιστικό Σύλλογο Νέων Λέρου «Η Άρτεμις». Ακόμη, έχει δημιουργήσει 10 ταινίες μικρού και μεσαίου μήκους αλλά έχει κι άλλα «παράσημα» στο βιογραφικό του, καθώς ασχολείται με διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα τα τελευταία χρόνια. Μια από τις μεγάλες αγάπες του για παράδειγμα είναι η ποίηση. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά κι έχει βραβευτεί σε διάφορους διαγωνισμούς ποίησης. Συνομιλήσαμε με τον κ. Γιουρούκη με αφορμή την παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής του με τίτλο «Ρέκτης».
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Κύριε Γιουρούκη, η νέα σας ποιητική συλλογή με τίτλο «Ρέκτης» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Γράφημα». Θέλετε να μας τη συστήσετε; Γιατί «ρέκτης»;
Βεβαίως θέλω κ. Αναγνωστόπουλε και σας ευχαριστώ για την πρόσκληση. Το πρώτο βιβλίο μου το είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου «Λέρος, πατρίδα από επιλογή» και ήταν αυτοέκδοση. Αυτή τη φορά ήθελα να εκτεθώ σε εκδοτικό οίκο κι έτσι επέλεξα τις Εκδόσεις «Γράφημα», από τη Θεσσαλονίκη, την πόλη στην οποία σπούδασα, οπότε η επιλογή μου ήταν συνειδητή. Επίσης γνωρίστηκα πριν λίγα χρόνια με τον Γιάννη Τσαχουρίδη, τον εκδότη και μου άρεσε ως άνθρωπος. Γενικά μου αρέσει να χτίζω συνεργασίες. Γιατί «Ρέκτης»; Μπορώ να σας πω ότι άκουσα για πρώτη φορά αυτή τη λέξη πριν μερικά χρόνια από τον καθηγητή μου, Σωτήρη Τιτή, τον οποίο γνωρίζω από τα 17 μου χρόνια και τον εκτιμώ απεριόριστα. Όταν την άκουσα μου έκανε εντύπωση κι αμέσως του είπα ότι θέλω να την έχω ως τίτλο σε μελλοντικό μου βιβλίο κι έτσι έγινε. Η σημασία της καταγράφεται στην πρώτη σελίδα και σημαίνει αυτός που είναι δημιουργικός, που παράγει συνεχώς, θα μας τα πει άλλωστε κι ο ίδιος στην παρουσίαση. Μπορείτε βεβαίως να βρείτε κι άλλες ερμηνείες.
Κεντρικοί θεματικοί άξονες της συλλογής, όπως τη διάβασα τουλάχιστον, αποτελούν έννοιες όπως είναι ο έρωτας, η φύση, η μοναξιά, η γυναίκα. Αποτελούν αυτές οι έννοιες επιρροή για εσάς; Tι άλλο μπορεί να σας παρακινήσει ώστε να γράψετε;
Χαίρομαι για το πως αντιληφθήκατε τη συλλογή, διαβάζοντάς τη. Πολλά μπορούν να γίνουν η αφορμή για να γράψω, αλλά πράγματι, ο πυρήνας είναι οι έννοιες που αναφέρατε και νομίζω για τον κάθε άνθρωπο έχουν σημασία, όπως για παράδειγμα ο έρωτας. Από την άλλη, τα τελευταία χρόνια βλέπαμε στον κινηματογράφο τις αλλαγές που μπορούν να γίνουν στη φύση και ήρθε ο καιρός που πλέον συμβαίνουν γύρω μας, όπως οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Ο τρόπος όμως που βλέπουμε τη φύση, ο τρόπος που ζούμε έχει σημασία. Όπως έγραψε και ο Ελύτης, όπως λένε ψυχολόγοι και κάποια τραγούδια, αλλάζει ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα, τα γεγονότα. Εγώ καταθέτω τη δική μου οπτική κι ελπίζω να είναι ενδιαφέρουσα για τον αναγνώστη. Πάντως, θεωρώ ότι γράφοντας κάποιος ποίηση, μέσα στις λέξεις, βάζει κομμάτια από τον εαυτό του, αυτό άλλωστε αξίζει, να εκθέσεις το εσωτερικό σου περιεχόμενο.
Είστε εκπαιδευτικός εδώ και χρόνια. Διαβάζουν ποίηση τα παιδιά; Πως μπορούν να έρθουν πιο κοντά στην ποίηση και στη λογοτεχνία γενικότερα;
Τα παιδιά έρχονται σε επαφή με την ποίηση στο σχολείο, σ’ ένα αρχικό στάδιο κι επίπεδο, αλλά αργότερα, στην εφηβεία, με τις εσωτερικές και πνευματικές τους αναζητήσεις, αρχίζουν να ψάχνουν περισσότερο και κάποιοι πιάνουν χαρτί και μολύβι, τι λέω, το κινητό τέλος πάντων και ξεκινάνε ίσως να γράφουν.
Είμαστε ευλογημένοι γιατί συνεχίζουμε επί χιλιάδες χρόνια να μιλάμε την ελληνική γλώσσα και να γράφουμε, έχοντας τόσες λέξεις κι έννοιες στις αποσκευές μας. Θυμάμαι την Κική Δημουλά, όταν τη γνώρισα στη Λάρισα κι έλεγε γιατί συνεχίζουμε και γράφουμε. Τα υλικά είναι τα ίδια, όμως γράφουμε στο πέρασμα των αιώνων, οικοδομούμε με διαφορετικό τρόπο. Εγώ προσπαθώ να δουλέψω με τα παιδιά στις σχολικές γιορτές, διαβάζοντας με προσοχή τα ποιήματα που επιλέγουμε.
Επειδή έχω ασχοληθεί για χρόνια με το θέατρο, θέλω να τα νιώσουν, να βουτήξουν, να παλέψουν, να μάθουν και να περάσουν κι ευχάριστα. Επίσης, έχω την ευκαιρία, μέσω του Πολιτιστικού Κέντρου Εκπαιδευτικών νομού Λάρισας – ΠΟΚΕΛ, να πραγματοποιώ αφιερώματα στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης κι έτσι το κοινό να έρχεται πιο κοντά με την ποίηση.
Ζούμε σε δύσκολες εποχές, κυρίως οικονομικά. Είστε αισιόδοξος για το μέλλον που ξημερώνει στην κοινωνία μας;
Ναι, είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος, αλλά θα ανασύρω και δυο στίχους από το ποίημα «Ροδιές». Όσο κι αν έχει χιονίσει, θα προχωρήσω, θα βρω το δρόμο. Η αλήθεια μου βέβαια είναι ότι δεν έπαιρνα τον εύκολο, πάντα διαλέγω το δύσκολο δρόμο, τον ανήφορο, σύμφωνα και με τον Καζαντζάκη. Ψάχνω, θέλω να ανακαλύπτω. Ζορίζομαι, παλεύω κι αγωνίζομαι.
Σας ευχαριστώ κ. Αναγνωστόπουλε.