Η Λαρισαία βουλευτής μιλά για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης ΝΔ και της αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ – Σφοδρή κριτική για τις «κλειστές» κυβερνητικές συσκέψεις
Συνέντευξη στον Γιάννη Ανδρεάκη
Με «μελανά» χρώματα περιγράφει τα πεπραγμένα της κυβέρνησης ΝΔ και τις επιδόσεις της αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ η βουλευτής Λάρισας του Κινήματος Αλλαγής Ευαγγελία Λιακούλη με τη συνέντευξη που παραχωρεί στη larissanet. Υπογραμμίζει ότι η αυτόνομη πορεία του Κινήματος Αλλαγής είναι αδιαπραγμάτευτη, ενώ καλεί το Κίνημα να επανασυνδεθεί με την κοινωνία: «Εκεί είναι η ψυχή μας, γιατί εκεί είναι ο κόσμος μας» τονίζει χαρακτηριστικά.
Θα πρέπει να καταγραφεί η σφοδρή κριτική που ασκεί η κ. Λιακούλη για την τακτική τόσο της κυβέρνησης, όσο και των τοπικών βουλευτών της ΝΔ, καθώς επιλέγουν να διαχειριστούν κρίσιμα τοπικά ζητήματα σε «κλειστές» συσκέψεις.
Κλείνοντας, αναφέρεται στις παρεμβάσεις που έχει κάνει για κρίσιμα θέματα που απασχολούν το ν. Λάρισας, ενώ εκφράζει την ανησυχία της σε ότι αφορά ζητήματα που άπτονται τόσο του Πανεπιστημιακού, όσο και του Γενικού Νοσοκομείου.
«Προσωπικά, ήμουν πάντα εδώ, είμαι πάντα εδώ και θα παραμείνω στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τους πολίτες όλου του νομού. Χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς επενδύσεις σε δημόσιες σχέσεις. Δεν είμαι βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής, είμαι βουλευτής όλων των Λαρισαίων» υπογραμμίζει χαρακτηριστικά η Ευαγγελία Λιακούλη.
Αναλυτικά η συνέντευξη έχει ως εξής;
Κυρία Λιακούλη, καθώς έχει ολοκληρωθεί το πρώτο επτάμηνο της θητείας σας στα έδρανα του Κοινοβουλίου, τί είναι αυτό που σας έχει εντυπωσιάσει θετικά και ποια είναι τα αρνητικά που διαπιστώνετε στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες;
Είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει να παρατηρώ πολύ κάτι, προτού μπω σε οποιαδήποτε διαδικασία κριτικής. Και θεωρώ ότι οι επτά μήνες δεν είναι αρκετοί για κάτι τέτοιο. Παρόλα αυτά, αν είχα κάτι αρνητικό να πω σε σχέση με τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες θα ήταν ότι θα ήθελα μια Βουλή, περισσότερο διαδραστική και λιγότερο προσανατολισμένη στο παιχνίδι των παράλληλων μονολόγων, στο παιχνίδι των εντυπώσεων, στο παιχνίδι των μικροπολιτικών τακτικισμών.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τα πεπραγμένα της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας σ’ αυτό το χρονικό διάστημα; Πώς κρίνετε την αντιπολίτευση που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ;
Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στην έννοια του χρόνου, γιατί σε αυτήν τη διάσταση κρίνονται όλοι και όλα, ιδίως στην πολιτική. Η κυβέρνηση της ΝΔ, μόλις πρόσφατα δείχνει να βγαίνει από το «μήνα του μέλιτος», μετά την θριαμβευτική επαναφορά της στην εξουσία πριν από επτά περίπου μήνες. Βέβαια, για να επανέλθει στην εξουσία, υποσχέθηκε σε όλους τα πάντα, με τακτικές «Μαυρογιαλούρου», που όπως φάνηκε δεν ανήκουν μόνο στη χρυσή εποχή του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου. Και τι δεν υποσχέθηκε; Άνευ όρων και περιορισμών ανάπτυξη (που θα δούμε εάν και πότε θα έρθει), πλήθος ξένων επενδυτών (που δεν βλέπουμε ακόμη τουλάχιστον), «μπουλντόζες στο ελληνικό σε ένα μήνα από τις εκλογές» (…). Υποσχέθηκε επιπλέον λύση του προσφυγικού. Όμως, το πρόβλημα της Μόριας παραμένει πιο διογκωμένο από ποτέ, το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής καταργείται και μετά επανιδρύεται, οι επιτάξεις ακινήτων στα νησιά για τη δημιουργία προσφυγικών δομών κλειστού τύπου μετατρέπονται σε «ξε-επιτάξεις», μέσα σε μόνο λίγες ημέρες (!), μετά την δίκαιη κατακραυγή από πλευράς των τοπικών κοινωνιών. Για να μην αναφερθώ στον διαφαινόμενο αντι-μεταρρυθμισμό της Κυβέρνησης, όπου πρόσφατα πληροφορηθήκαμε ότι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών παραπέμπεται στις «ελληνικές καλένδες». Για να μην αναφερθώ στις παλινωδίες με την έννοια της «αριστείας» και τους διορισμούς υπέργηρων διοικητών σε νοσοκομεία, διοικητών κρατικών οργανισμών νευραλγικής σημασίας χωρίς τυπικά προσόντα, διορισμούς Υπουργών που άλλα έλεγε το βιογραφικό τους και άλλα προσόντα τελικά διέθεταν. Στα δε εθνικά θέματα και τις διπλωματικές σχέσεις τη χώρας, πάλι ένας κόλαφος. Η Ελλάδα σε μια κρίσιμη στιγμή φαίνεται απομονωμένη, αδύναμη, χωρίς σχέδιο. Η Συμφωνία των Πρεσπών, ξαφνικά δεν χρήζει βελτίωσης, και η συμφωνία της Τουρκίας με τη Λιβύη δεν έχει και τόση σημασία, κι ας εξετάζεται από τον ίδιο τον ΟΗΕ…
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ στην παρούσα φάση – και εκτιμώ ότι για καιρό ακόμη – θυμίζει περισσότερο μποξέρ που μετρά στο παθητικό του απανωτά knockouts, παρά μια αξιωματική αντιπολίτευση με στιβαρό σχέδιο ανακατάληψης της εξουσίας. Στέκει άβουλος, μοιραίος, παθητικός, ρηχά και αντανακλαστικά αντιπολιτευτικός, στην ατζέντα που κάθε φορά θέτει η κυβέρνηση. Τα ψευδεπίγραφα συνέδρια που προκηρύσσει, οι κάθε λογής πλατφόρμες, οι υπό κατάρρευση «Γέφυρες» και οι μαζικές εγγραφές μελών τύπου «παρέας» που κάποτε – αν ποτέ ξεπεράσει την φοβικότητά του – συμβούν, περισσότερο «χρυσώνουν το χάπι» της νέας οδυνηρής πραγματικότητας, παρά την αντιμετωπίζουν. Και έτσι, όπως ανέφερα και παραπάνω, επιλέγει τακτικές κραυγών και αλαλαγμών, σαν τη μόνη τακτική ενός ΣΥΡΙΖΑ που πνίγεται, αλλά δεν βρίσκει κάτι άλλο για να πιαστεί, παρά μόνο «από τα μαλλιά του»…
«Η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και οι βουλευτές της αξίζουν ειδική … «εύφημη μνεία»… αφού ορισμένοι αρέσκονται να εμφανίζονται ως ηγεμόνες, αυτοκράτορες και κυρίως, ως αυλή»
Υπάρχουν τομείς στους οποίους το Κίνημα Αλλαγής μπορεί να κάνει περισσότερα τόσο εντός, όσο και εκτός Βουλής;
Η κοινοβουλευτική μας ομάδα στους 7 μήνες κυβέρνησης της ΝΔ έχει πάρει πολύ σημαντικές πρωτοβουλίες. Πρωτοβουλίες που διακρίνονται από το πολιτικό τους πρόσημο και την αδιαμφισβήτητη κοινωνική τους αναφορά. Επιγραμματικά αναφέρομαι σε ορισμένες από αυτές: η προστασία της πρώτης κατοικίας, ο τρόπος με τον οποίο εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να αποδοθεί η 13η σύνταξη, προτάσεις για τα κόκκινα δάνεια, προτάσεις για την αναγέννηση του αγροτικού κόσμου, για το δημογραφικό αλλά και με τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να στηρίξουμε τη νέα γενιά, τους νέους επιστήμονες, τους νέους επαγγελματίες.
Αλλά και εκτός Βουλής, το Κίνημα χρειάζεται άμεσα να επανασυνδεθεί με την κοινωνία. Εκεί είναι η ψυχή μας, γιατί εκεί είναι ο κόσμος μας. Ένα παράδειγμα: η φετινή επέτειος της 3ης Σεπτέμβρη ήταν διαφορετική. Την γιορτάσαμε εδώ, στη Λάρισα, και αποφασίσαμε να μην ακολουθήσουμε την πεπατημένη, όχι μόνο δική μας αλλά και όλων των κομμάτων που εξαντλούν τις επετείους και τα συνέδριά τους σε ατέλειωτες ομιλίες, μέχρι εξαντλήσεως του… ακροατηρίου. Συνδέσαμε τη γιορτή μας που ήταν αφιερωμένη στην αγροτοκτηνοτροφία, με τη συμμετοχή πολλών παραγωγών από όλον το νομό. Συνδεθήκαμε με τους πολίτες, μιλήσαμε τη γλώσσα μας ξανά. Συναντηθήκαμε, δοκιμάσαμε τα προϊόντα τους, ενημερωθήκαμε, ανταλλάξαμε απόψεις και σκέψεις, χαρήκαμε! Αυτό είναι. Τόσο απλό, τόσο όμορφο και τόσο ουσιαστικό. Και για να παραφράσω το παλιό σύνθημα: να κάνουμε ως Κίνημα Αλλαγής «μία, δύο, τρεις, πολλές τέτοιες εκδηλώσεις»…
Πρόσφατα «άναψε» ο εσωκομματικός διάλογος στο Κίνημα Αλλαγής σχετικά με κινήσεις που από κάποιες πλευρές ερμηνεύτηκαν ότι μπορούν να ανοίξουν τη συζήτηση για προσέγγιση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι ισχύει τελικά και πώς βλέπετε να διαμορφώνεται το κλίμα στο εσωτερικό του κόμματος;
Η παράταξή μας έχει μακρά ιστορία στον εσωτερικό διάλογο. Και το αποτέλεσμα αυτού του διαλόγου είναι μόνο ένα: ότι η αυτόνομη πορεία του Κινήματος Αλλαγής είναι αδιαπραγμάτευτη! Το τελευταίο διάστημα υπήρξε ένας εσωκομματικός διάλογος, ο οποίος ήταν υπερβολικός κατά την γνώμη μου. Ακούστηκε ότι γινόμαστε το «δεκανίκι» του ΣΥΡΙΖΑ… Αυτό όμως ανήκει στην σφαίρα του εξωπραγματικού. Δεν μένει σε κάποιον ή κάποια παρά να ακούσει προσεκτικά τις ομιλίες των βουλευτών του Κινήματος στη Βουλή, να διαβάσει τα άρθρα και τις συνεντεύξεις μας ή να μας ακούσει στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, για να διαπιστώσει σε ποιο βαθμό κατατείνουμε προς τον ΣΥΡΙΖΑ…
Σε κάθε περίπτωση είμαι και ήμουν πάντα υπέρ της ανταλλαγής απόψεων, του εμπλουτισμού των ιδεών μας και της συζήτησης των κεντρικών πολιτικών θέσεων μας, οι οποίες πρέπει να επικαιροποιούνται, ώστε να ανταποκρίνονται στα σύγχρονα δεδομένα και ανάγκες των πολιτών. Οτιδήποτε άλλο, που δεν υπηρετεί αυτόν τον σκοπό, εμπίπτει στην σφαίρα της προσωπικής στρατηγικής και δεν αφορά το χώρο και τις συλλογικές πολιτικές επιδιώξεις του.
Στις αρχές του έτους προκάλεσαν την έντονη αντίδρασή σας συσκέψεις σε Υπουργεία επί ζητημάτων που αφορούν την περιοχή (δρόμος Λάρισα – Φάρσαλα, διαχείριση προσφυγικού – μεταναστευτικού) στηλιτεύοντας την παρουσία σ’ αυτές μόνο των κυβερνητικών βουλευτών. Πώς σχολιάζετε την τακτική με την οποία – σε κυβερνητικό και κομματικό επίπεδο – γίνεται η διαχείριση των τοπικών θεμάτων;
Η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και οι βουλευτές της αξίζουν ειδική … «εύφημη μνεία» για αυτές τους τις συμπεριφορές, αφού ορισμένοι αρέσκονται να εμφανίζονται ως ηγεμόνες, αυτοκράτορες και κυρίως, ως αυλή! Και εγώ προσωπικά τους απονέμω αυτή την «εύφημη μνεία» γιατί παραμένουν πιστοί στους όρκους του παλαιοκομματισμού, της μονολιθικότητας και της φοβικότητας.
Προφανώς, σε αυτήν την στενή, συντηρητική αντίληψη οι κυβερνητικοί βουλευτές είναι όλοι τους σαφώς καλύτεροι από εμάς τους υπόλοιπους και, φυσικά, νοιάζονται περισσότερο για τα προβλήματα του Νομού μας (sic). Ωστόσο, ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει. Βλέπει π.χ. πως ακριβώς εξαιτίας της μη συμμετοχής των ταπεινών προσωπικοτήτων μας στις επιτυχημένες, «στενές» κυβερνητικές διαβουλεύσεις, ο δρόμος Λάρισας – Φαρσάλων όπου να ‘ναι… παραδίδεται, η διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού δεν αφορά πλέον το νομό μας, γιατί δεν φιλοξενούμε κανέναν σε κλειστές ή ανοιχτές δομές, οι αγρότες μας διάγουν μέρες ευμάρειας και κρατικής στήριξης, τα νοσοκομεία και οι κλινικές μας βρίσκονται στην καλύτερή τους φάση (ξανά και μετ’ επιτάσεως sic)…
Πέρα από το κωμικοτραγικό της υπόθεσης, όμως, τέτοιου είδους χειρισμοί, με καλογραμμένα δελτία τύπου, με αλληλοσυγχαρητήρια παραγόντων, με φωτογραφίες χειραψιών με Υπουργούς, δεν εκθέτουν κανέναν άλλο παρά τους εμπνευστές κάθε τέτοιας παράτας.
Πρέπει όμως να γίνει κτήμα όλου του πολιτικού προσωπικού του τόπου μας: ότι ο Νομός και οι Άνθρωποί του, μας χρειάζονται όλους, ενωμένους, σε ειρηνική συνύπαρξη, με πολλή δουλειά και αυταπάρνηση, ώστε στο πέρασμά μας να αφήσουμε έστω ένα μικρό θετικό αποτύπωμα στο μονοπάτι που θα περπατήσουν οι επόμενοι.
Κλείνοντας, έχετε αναδείξει μια σειρά από ζητήματα που αφορούν το ν. Λάρισας – ενδεικτικά η κατάσταση που επικρατεί στην Γυναικολογική Κλινική του ΓΝΛ – πώς θα σκιαγραφούσατε τις προσεχείς παρεμβάσεις σας;
Θα σας θυμίσω ότι παρότι είμαι μια νέα σχετικά βουλευτής και παρότι παρακολουθώ τον τελευταίο καιρό με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις εξελίξεις στα θέματα της υγείας, η ατζέντα μου, όπως και αυτή των συνεργατών μου, δεν εξαντλείται μόνο εκεί. Έχω παρέμβει κατά καιρούς και δια ζώσης στη Βουλή, για πολλά ζητήματα που αφορούν τους αγρότες του νομού, τις συντάξεις τους, τα σχολεία μας, το δικαστικό μέγαρο Λάρισας κ.α. Επιπλέον, η επίλυση των μεγάλων και κρίσιμων ζητημάτων του Νομού μας δεν είναι «μια κι έξω». Είναι μια διαδικασία δυναμική, εξελισσόμενη, που δεν εξαντλείται σε μια μόνο παρέμβαση, αλλά προοπτικά επανέρχεται με νέα μέσα, με νέες κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις, με όλα τα εργαλεία που διαθέτει ένας βουλευτής, προκειμένου να εκπροσωπήσει τους Ανθρώπους του τόπου του.
Αλλά αφού αναφερθήκατε σε ζήτημα υγείας θα πω ένα πράγμα: ανησυχώ… Και ανησυχώ πολύ γιατί η «κανονικότητα» της νέας διακυβέρνησης όχι μόνο δεν άνοιξε την γαστρεντερολογική κλινική, παρότι χρειάζεται μόνο μια υπογραφή, όχι μόνο δεν έκανε τίποτε για την ντροπή που επικρατεί στη γυναικολογική κλινική του ΓΝΛ, όχι μόνο δεν εξήγησε για ποιο λόγο παραιτούνται οι διοικητές και δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους για τα στοιχειώδη, όχι μόνο δεν μπορεί να επιλύσει το ζήτημα των φαρμάκων των καρκινοπαθών, αλλά πρόσθεσε και τα σενάρια για μετατροπή του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου. Αυτή η νέα πρακτική, μετατροπής του Εθνικού Συστήματος Υγείας σε ιδιωτικό «από την πίσω πόρτα» αντιτίθεται σε όλα όσα το Κίνημα Αλλαγής – κι εγώ προσωπικά – πρεσβεύουμε. Και σε αυτό το ζήτημα η κυβέρνηση θα μας βρίσκει εμφατικά αντίθετους. Προσωπικά, ήμουν πάντα εδώ , είμαι πάντα εδώ και θα παραμείνω στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τους πολίτες όλου του νομού. Χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς επενδύσεις σε δημόσιες σχέσεις. Δεν είμαι βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής, είμαι βουλευτής όλων των Λαρισαίων.